اَلْحَانَةُ [el-ḩânet] Meyhâneye denir; yukâlu: رَأَيْتُهُ فِي الْحَانَةِ يَشْرَبُ الْحَانِيَّةَ أَيْ فِي مَوْضِعِ بَيْعِ الْخَمْرِ يَشْرَبُ الْخَمْرَ Mütercim der ki Muṯarrizî Maḵâme-i Ġûṯiyye şerhinde dedi ki حَانَةٌ [ḩânet] حِينٌ [ḩîn]den me΄hûzdur, helâk maʹnâsına ve meyhâne mühlike-i ʹırz u mâl olmakla bununla tesmiye olundu, onun için hamra حَانِيَّةٌ [ḩâniyyet] dediler ve nisbetinde حَانَوِيٌّ [ḩâneviyy] dahi dediler.
اَلْحَانَّةُ [el-ḩânnet] ve
اَلْمُسْتَحِنُّ [el-musteḩinn] Nâkaya ıtlâk olunur.
اَلْحَانَّةُ [el-ḩânnet] (nûn’un teşdîdiyle) Âvâz verici deve; minhu kavluhum: مَا لَهُ حَانَّةٌ وَلَا آنَةٌّ أَيْ نَاقَةٌ وَلَا شَاةٌ Ve آنَّةٌ [ânnet] enîn eden koyuna derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı