اَلْحِجَامُ [el-ḩicâm] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Isırmasın diye hûysuz devenin ağzına yâhûd burunduruğuna bağladıkları esnek taʹbîr olunan şey΄e denir.
اَلْحَجَّامُ [el-ḩaccâm] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bir nesneyi pek emip sorucu kimseye denir, مَصَّاصٌ [maṡṡâṡ] maʹnâsınadır; dâ΄imâ hacâmat eden adama حَجَّامٌ [ḩaccâm] ıtlâkı bu maʹnâya mebnîdir. Ve “أَفْرَغُ مِنْ حَجَّامِ سَابَاطَ” meseli “س،ب،ط” mâddesinde mürûr eyledi.
اَلْحِجَامُ [el-ḩicâm] (ḩâ’nın kesriyle) Şol nesnedir ki devenin ağzına vazʹ ederler, ısırmasın diye.
اَلْحَجَّامُ [el-ḩaccâm] (ḩâ’nın fethi ve cîm’in teşdîdiyle) Hacâmat fiʹlin eden kimse. Ve ʹArabların “أَفْرَغُ مِنْ حَجَّامِ سَابَاطَ” dediği bir meseldir ki battâl olanlar hakkında darb olunur, zîrâ سَابَاطُ [Sâbâṯ] nâm mevziʹin haccâmı gâyet kesâdından mürûr eden ʹaskeri veresiye hacâmat edermiş, dönüş oldukta haklaşmak kavliyle, pes binâ΄en ʹalâ-zâlik mesel-i mezbûru darb etmişlerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı