Kamus-ı Muhit - الحرام maddesi

اَلْحِرَامُ [el-ḩirâm] (ḩâ’nın kesriyle) Çatal tırnaklı hayvân ve kurt ve kelb makûlesi cânver erkeğe kızmak maʹnâsınadır ki yalıkmak taʹbîr olunur; yukâlu: حَرِمَتْ ذَاتُ الظِّلْفِ وَالذِّئْبَةُ وَالْكَلْبَةُ حِرَامًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَرَادَتِ الْفَحْلَ

اَلْحُرْمُ [el-ḩurm] (ḩâ’nın zammıyla) ve

اَلْحَرَامُ [el-ḩarâm] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Bir nesne bir kimse üzere memnûʹ olmak maʹnâsınadır ki murâd teshîr-i ilâhî yâhûd menʹ-i kahrî ile ʹan-asl memnûʹ olmaktır; yukâlu: حَرُمَ الشَّيْءُ عَلَيْهِ حُرْمًا وَحَرَامًا مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا كَانَ مَمْنُوعًا Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre asl حَرَامٌ [ḩarâm] ki memnûʹun minh olan nesneden ʹibârettir, yâ teshîr-i ilâhî ile olur yâhûd menʹ-i kahrî ile yâhûd min-ciheti’l-ʹakl yâhûd min-ciheti’ş-şerʹ olur yâhûd emr ve maslahatın mürtesem olduğu cihetinden olur. İşbu Ḵâmûs’ta bu mahalde îrâd eylediği misâller zâhiren maʹnâ-yı vâhid kıyâs olunmakla tekrâr vehm olunur, lâkin zikr olunanın hurmeti vech-i mezkûr üzeredir ve misâl-i âtînin hurmeti ʹârızîdir. Pes bu iki حَرَامٌ [ḩarâm]ın beyninde fark-ı fârık vardır. İntehâ. Ve yukâlu: حَرُمَتِ الصَّلَاةُ عَلَى الْمَرْأَةِ أَيِ الْحَائِضِ وَكَذَا السَّحُورُ عَلَى الصَّائِمِ حُرْمًا وَحُرُمًا بِضَمَّتَيْنِ مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا امْتَنَعَ فِعْلَهَا Ve

حُرْمٌ [ḩurm] İhrâm bi’l-hacc maʹnâsına ismdir; حِلٌّ [ḩill] mukâbilidir. Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: Kâlet ʹÂ΄işe radıyallâhu ʹanhâ: “كُنْتُ أُطَيِّبُ النَّبِيَّ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِحِلِّهِ وَحُرْمِهِ” أَيْ وَعِنْدَ إِحْرَامِهِ

Vankulu Lugatı - الحرام maddesi

اَلْحِرَامُ [el-ḩirâm] (ḩâ’nın kesri ile) Cemʹi.

اَلْحَرَامُ [el-ḩarâm] (ḩâ’nın fethi ve râ’nın tahfîfiyle) İhrâm giyen kimse; yukâlu: رَجُلٌ حَرَامٌ أَيْ مُحْرِمٌ