Kamus-ı Muhit - الخنب maddesi

اَلْخِنْبُ [el-ḣinb] (ḣâ’nın kesriyle) Dizin iç tarafına denir; ʹalâ-kavlin uylukların aşağılarıyla baldırların yukarı uçlarının kavuştukları yerlere denir yâhûd eyegü kemiklerinin kezâlik parmakların aralıklarında olan fürcelere denir. Cemʹi أَخْنَابٌ [aḣnâb] gelir.

اَلْخَنَبُ [el-ḣaneb] (fethateynle) Sözü genizden söyler olmağa denir, خُنَانٌ [ḣunân] maʹnâsına. O kimseye genzek taʹbîr olunur. Ve o buruna ʹârız olur bir ʹilletten neş΄et eder; yukâlu: خَنِبَ الرَّجُلُ خَنَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا كَانَ بِهِ خُنَانٌ Ve ayak süst ve zaʹîf olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَنِبَتْ رِجْلُهُ اِذَا وَهَنَتْ Ve aksak olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَنِبَ فُلاَنٌ اِذَا عَرِجَ Ve helâk olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَنِبَ الرَّجُلُ اِذَا هَلَكَ

اَلْخِنَّبُ [el-ḣinneb] (قِنَّبٌ [ḵinneb] vezninde) ve

اَلْخِنَّابُ [el-ḣinnâb] (ḣâ’nın kesri ve nûn’un teşdîdiyle جِنَّانٌ [cinnân] vezninde) Ki şevâzdandır ve

اَلْخَنَابُ [el-ḣanâb] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Şol tavîl ve ahmak kişiye denir ki reviş ve atvârı nesak-ı vâhid üzere olmayıp dâ΄imâ muhtelic ve muztarib ola, gâh şöyle edecek ve gâh böyle edecek olup hâsılı “تَمِيمِيٌّ مَرَّةً وَشَرَفِيٌّ أُخْرَى” telvîni üzere bir hâlde sâbit olamaz ola; yukâlu: رَجُلٌ خِنَّبٌ وَخِنَّابٌ وَخَنَابٌ أَيْ طَوِيلٌ أَحْمَقُ مُخْتَلِجٌ Ve

خِنَّابٌ [ḣinnâb] (جِنَّانٌ [cinnân] vezninde) İri burunlu kişiye denir.

Vankulu Lugatı - الخنب maddesi

اَلْخَنَبُ [el-ḣaneb] (fethateynle) Ayak zaʹîf olmak; yukâlu: خَنِبَتْ رِجْلُهُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ وَهَنَتْ