اَلدَّوَاءُ [ed-devâ΄] (dâl’ın harekât-ı selâsı ve elifin meddiyle) ʹİlâc ve dermân için olan nesneye denir; yukâlu: دَاوَاهُ بِالدَّوَاءِ مُثَلَّثَةً وَهُوَ مَا دَاوَى بِهِ
اَلدَّوَاءُ [ed-devâ΄] (dâl’ın fethi ve elifin meddiyle) Dermân için devâ olan nesne.
اَلدِّوَاءُ [ed-divâ΄] (dâl’ın kesriyle) Bi-maʹnâhu; lügatun fîhi. Ve baʹzılar eyitti: دِوَاءٌ [divâ΄] kesr-i dâl’la masdardır, دَاوَيْتُهُ مُدَاوَاةً وَدِوَاءً kavlinden. Ve
دِوَاءٌ [divâ΄] Şol nesneye dahi derler ki onunla ata ʹilâc olunur atı yarak etmek husûsunda ve câriyeye dahi ʹilâc olunur câriyeyi semirtmek cihetinde. Ve bunlara ʹilâc olunan nesneye دِوَاءٌ [divâ΄] dediklerine bâʹis budur ki mezbûrlara süt içirmek ile ve nâfiʹ nesneler yedirmek ile ʹilâc ederler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı