اَلزَّبُونُ [ez-zebûn] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Dâ΄imâ sütünü sağanı tepme ile defʹ eden nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ زَبُونٌ أَيْ دَفُوعٌ Ve حَرْبٌ زَبُونٌ [ḩarbun zebûn] şol cenge ve uğraşa ıtlâk olunur ki be-gâyet vefret ve izdihâm üzere olmakla ʹasker birbirini beri öte defʹ eder ola; yukâlu: حَرْبٌ زَبُونٌ إِذَا كَانَتْ يَدْفَعُ بَعْضُ الْجَيْشِ بَعْضًا كَثْرَةً
اَلزَّبُّونُ [ez-zebbûn] (zâ’nın fethi ve bâ’nın zammı ve teşdîdiyle) Ululanmak, tekebbür maʹnâsına; yukâlu: رَجُلٌ فِيهِ زَبُّونَةٌ أَيْ كِبْرٌ Ve زَبُّونَةٌ [zebûnet] menʹe dahi derler; yukâlu: رَجُلٌ ذُو زَبُّونَةٍ أَيْ مَانِعٌ جَانِبَ ظَهْرِهِ Yaʹnî ardından geleni mâniʹdir.
اَلزَّبُونُ [ez-zebûn] (zâ’nın fethi ve bâ’nın zammı ve meddiyle) Şol nâkadır ki kendiyi sağan kimseyi vurur ve itiverir. Ve
حَرْبٌ زَبُونٌ [ḩarbun zebûnun] Şol uğraşa derler ki halkı tüskürüp defʹ eyler. Ve ahmak ve nâdân maʹnâsına olan زَبُونٌ [zebûn] kelâm-ı müvelleddir, ehl-i bâdiye kelâmından değildir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı