الطَّرْءُ [eṯ-ṯar΄] (ṯâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) ve
الطُّرُوءُ [eṯ-ṯurû΄] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Bir kimse bir yerden gelivermek, ʹalâ-kavlin nâgehânî çıkagelmek maʹnâsınadır; yukâlu: طَرَأَ فُلاَنٌ عَلَى الْقَوْمِ طَرْءًا وَطُرُوءًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَتَاهُمْ مِنْ مَكَانٍ أَوْ خَرَجَ عَلَيْهِمْ مِنْهُ فَجْأَةً وَهُمُ الطُّرَّاءُ كَالْقُرَّاءِ وَالطُّرَآءُ كَالْعُلَمَاءِ Bu cihetle gurebâya dahi طُرَآءُ [ṯura΄â΄] ıtlâk olunur.
اَلطَّرْءُ [eṯ-ṯar΄] (ṯâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) ve
اَلطُّرُوءُ [eṯ-ṯurû΄] (zammeteynle) Çıka gelmek; tekûlu: طَرَأْتُ عَلَى الْقَوْمِ أَطْرَأُ طَرْءًا وَطُرُوءًا إِذَا طَلَعْتَ عَلَيْهِمْ مِنْ بَلَدٍ آخَرَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı