اَلطَّلْشُ [eṯ-ṯalş] (ṯâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Bıçağa denir, سِكِّينٌ [sikkîn] maʹnâsına. Ve bu, شَلْطٌ [şalṯ] maklûbudur. Şârih der ki mü΄ellif طَبْشٌ [ṯabş] mâddesinde طَمْشٌ [ṯamş] lügatine de işâret eylemekle burada zikri lâzım idi, gâlibâ nüssâh iskâtıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı