اَلْمَشُوشُ [el-meşûş] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) El silecek makremeye ve yağlığa denir; yukâlu: مَشَّ يَدَهُ بِالْمَشُوشِ وَهُوَ مَا تُمَشُّ بِهِ الْيَدُ
اَلتَّشْوِيشُ [et-teşvîş] تَفْعِيلٌ [tefʹîl] vezninde ki bir nesneyi şûrîde ve muhtelit eylemek maʹnâsınadır. Ve
اَلْمُشَوَّشُ [el-muşevveş] تَشْوِيشٌ [teşvîş]ten ism-i mefʹûldür. Ve
اَلتَّشَوُّشُ [et-teşevvuş] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Bunların mecmûʹu lahn ve hatâdır. Cevherî vehminden nâşî sebt eylemiştir. Savâb olan maʹnâ-yı mezbûrda hâ’yla تَهْوِيشٌ [tehvîş] ve مُهَوَّشٌ [muhevveş] ve تَهَوُّشٌ [tehevvuş] olmaktır. Şârih der ki ekser-i e΄imme-i lügat sebt eylemiştir, شَوَاشٌ [şevâş]-ı mezkûrdan me΄hûzdur.
اَلْمَشُوشُ [el-meşûş] (mîm’in fethi ve şîn’in zammıyla) El silecek nesne; yukâlu: أَعْطِنِي مَشُوشًا أَمُشُّ بِهِ يَدِي أَيْ مِنْدِيلًا وَشَيْئًا أَمْسَحُ بِهِ يَدِي
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı