اَلْمُشِيحُ [el-muşîḩ] (مُبِيحٌ [mubîḩ] vezninde) شَائِحٌ [şâ΄iḩ] ile maʹnâ-yı evvelde mürâdiftir. Ve ensesinde olan adamları kendi ile bilece gitmekten menʹ ve tebʹîd eyleyerek bir adama doğru teveccüh ve ikbâl eden kimseye denir; إِشَاحَةٌ [işâḩat]tan ism-i fâʹildir. Kâle İbnu’l-Ešamp;îr ve minhu’l-hadîsu ennehu ʹaleyhi’s-selâmu kâle: “إِتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ” ثُمَّ أَعْرَضَ وَأَشَاحَ [Ve] الْمُشِيحُ الْحَذِرُ وَالْجَادُّ فِي اْلأَمْرِ وَقِيلَ اَلْمُقْبِلُ إِلَيْكَ الْمَانِعُ لِمَا وَرَاءَ ظَهْرِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı