Kamus-ı Muhit - المغث maddesi

اَلْمَغِثُ [el-meġišamp;] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Güreş tutmakta pehlevân olan kimseye denir; yukâlu: فُلاَنٌ مَغِثٌ أَيْ مُصَارِعٌ شَدِيدٌ

اَلْمَغْثُ [el-maġšamp;] (mîm’in fethi ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla) مَرْثٌ [meršamp;] maʹnâsınadır ki bir nesneyi tâzelenmek için suya komak maʹnâsınadır; yukâlu: مَغَثَ التَّمْرَ مَغْثًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَرَثَهُ Ve yapça vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَغَثَهُ إِذَا ضَرَبَهُ خَفِيفًا Ve bir kimsenin ʹırz ve nâmûsunu dilleyip hetk eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: مَغَثَ فُلاَنًا إِذَا هَتَكَ عِرْضَهُ وَمَضَغَهُ Ve

مَغْثٌ [maġšamp;] Şer ve kıtâl maʹnâsınadır; yukâlu: بَيْنَهُمْ مَغْثٌ أَيْ شَرٌّ وَقِتَالٌ Bunun cemʹi مِغَاثٌ [miġâšamp;] gelir (mîm’in kesriyle) Ve

مَغْثٌ [maġšamp;] Suya gark eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَغَثَهُ فِي الْمَاءِ إِذَا غَرَّقَهُ Ve عَبَثٌ [ʹabešamp;] maʹnâsınadır ki zikr olundu; yukâlu: مَغَثَهُ إِذَا عَبَثَهُ أَيْ خَلَطَهُ

Vankulu Lugatı - المغث maddesi

اَلْمَغِثُ [el-meġišamp;] (mîm’in fethi ve ġayn’ın kesriyle) Ziyâde güreş tutan kimse; yukâlu: رَجُلٌ مَغِثٌ إِذَا كَانَ مَرِسًا مُصَارِعًا شَدِيدًا

اَلْمَغْثُ [el-maġšamp;] (mîm’in fethiyle ve ġayn’ın sükûnuyla) Bir devâyı suya ıslatmak; tekûlu: مَغَثْتُ الدَّوَاءَ فِي الْمَاءِ إِذَا مَرَثْتَهُ Ve hiffetle vurmağa dahi derler; yukâlu: مَغَثُوا فُلَانًا إِذَا ضَرَبُوا ضَرْبًا لَيْسَ بِشَدِيدٍ كَأَنَّهُمْ تَلْتَلُوهُ Yaʹnî gûyâ ki silkip sarstılar. Ve

مَغْثٌ [maġšamp;] Bir kimsenin ʹırzına değmeğe dahi derler; yukâlu: مَغَثُوا عِرْضَ فُلَانٍ أَيْ شَانُوهُ وَمَضَغُوهُ Yaʹnî ırzına şeyn verseler böyle derler.