Kamus-ı Muhit - المفرق maddesi

اَلْمَفْرَقُ [el-mefraḵ] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) ve

اَلْمَفْرِقُ [el-mefriḵ] (مَجْلِسٌ [meclis] vezninde) Başın tepesinin ortasına denir ki saçın her tarafa teferruk eylediği mahalden ʹibârettir; yukâlu: بَدَا الشَّيْبُ فِي مَفْرَقِهِ وَمْفَرِقِهِ أَيْ وَسَطِ رَأْسِهِ وَهُوَ الَّذِي يُفْرَقُ فِيهِ الشَّعْرُ Ve مَفْرَقُ الطَّرِيقِ [mefreḵu’ṯ-ṯarîḵ] yolun niçe yollar ayrılan yerine denir ki yol ağzı taʹbîr olunur; cemʹi مَفَارِقُ [mefâriḵ]tir ve minhu tekûlu: وَقَّفْتُهُ عَلَى مَفَارِقِ الْحَدِيثِ أَيْ وُجُوهِهِ Mütercim der ki burada مَفْرَقٌ [mefraḵ] مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde geldiği kıyâs üzere bâb-ı evvelden olduğuna mebnîdir ve مَجْلِسٌ [meclis] vezninde geldiği bâb-ı sânîden dahi vürûduna mebnîdir. Gerçi mü΄ellif bunu zikr eylemedi lâkin ümmehât-ı sâ΄irede mesbûttur, hattâ Miṡbâḩ’ta وَفِي لُغَةٍ مِنْ بَابِ ضَرَبَ ʹibâretiyle mersûmdur, ancak lügat-ı ʹâliye olmamakla mü΄ellif ona iltifât etmeyip burada işâretle iktifâ eyledi.

اَلْمُفْرِقُ [el-mufriḵ] (مُحْسِنٌ [muḩsin] vezninde) Yavrusu ölmekle firâkına uğramış nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ مُفْرِقٌ إِذَا فَارَقَهَا وَلَدُهَا بِمَوْتٍ Ve مُفْرِقُ الْجِسْمِ [mufriḵu’l-cism] gövdesi etsizce, ʹalâ-kavlin semiz olan insân ve hayvâna ıtlâk olunur ki zıdd olur; ikisinde dahi fark melhûzdur; yukâlu: رَجُلٌ وَفَرَسٌ مُفْرِقُ الْجِسْمِ أَيْ قَلِيلُ اللَّحْمِ أَوْ سَمِينٌ

Vankulu Lugatı - المفرق maddesi

اَلْمِفْرَقُ [el-mifraḵ] (mîm’in kesri ve râ’nın fethiyle) Kezâlik başın ortasıdır, tarîkin dahi mefraḵı. Ve مَفْرِقٌ [mefriḵ]ı şol yerdir ki onda yol ayrıla. Ve ʹArabların مَفْرِقٌ [mefriḵ]a مَفَارِقُ [mefâriḵ] dedikleri başın مَفْرِقٌ[mefriḵ]ından her bir cüz΄ü bir مَفْرِقٌ [mefriḵ] iʹtibâr etmekledir.

اَلْمُفْرِقُ [el-mufriḵ] (mîm’in zammı ve fâ’nın sükûnu ve râ’nın kesriyle) Şol nâkadır ki onun yavrusu ondan mevtle ayrılmış ola.

اَلْمَفْرِقُ [el-mefriḵ] (mîm’in fethi ve râ’nın kesriyle) Başın orta yeri, vasat-ı re΄s maʹnâsına. Ve bu şol mevziʹdir ki başta olan kıllar onda birbirinden ayrılır.