الْمُفِيءُ [el-mufî΄] (مُطِيعٌ [muṯîʹ] vezninde) إِفَاءَةٌ [ifâ΄et]ten ism-i fâʹildir, Bir beldeyi feth ve fey΄ eden kimseye denir; ve minhu’l-hadîs: “لاَ يُؤَمَّرُ مُفَاءٌ عَلَى مُفِيءٍ” أَيْ لاَ يُؤَمَّرُ مَوْلًى عَلَى عَرَبِيٍّ Yaʹnî “Ehl-i sevâd, sahâbe-i kirâm üzere emîr ve vâlî olamaz”, zîrâ ehl-i sevâd, ashâb-ı kirâmın fey΄leridir. Nihâye’de işbu hadîs “لاَ يَلِيَنَّ [مُفَاءٌ عَلَى مُفِيءٍ]” ʹunvânıyla müsebbettir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı