اَلْهُبَكَةُ [el-hubeket] (هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) Ahmak ve nâdân kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ هُبَكَةٌ أَيْ أَحْمَقُ Ve toprağı batak yere denir ki yürürken ayak batıp gider; cemʹi هُبَكَاتٌ [hubekât] gelir, tekûlu: وَقَعْنَا فِي هُبَكَةٍ أَيِ الْأَرْضِ الَّتِي تَسُوخُ فِيهَا اْلأَقْدَامُ Ve هُبَكَاتُ كَلْبٍ [Hubekatu Kelb] bundandır ki Kelb kabîlesi yurdunda bir niçe sulardır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı