اَلْوَغِلُ [el-veġil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bu dahi bed-gıdâ kimseye denir.
اَلْوَغْلُ [el-vaġl] (vâv’ın fethi ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla) Zaʹîf ve nâkes ve bî-iʹtibâr ve her husûsta dûn-himmet ve mukassır adama denir; yukâlu: هُوَ وَغْلٌ أَيْ ضَعِيفٌ نَذْلٌ سَاقِطٌ مُقَصِّرٌ فِي الْأَشْيَاءِ Ve birbirine sarmaşık çatılkı ve koruluk ağaçlığa denir. Ve kuş yemi taʹbîr ettiklerine denir ki güvercinler ekl ederler. Ve yalandan neseb iddiʹâ eden soysuza denir; yukâlu: إِنَهُ لَوَغْلٌ أَيْ مُدَّعٍ نَسَبًا كَاذِبًا Ve sığınacak yere denir; yukâlu: هُوَ وَغْلُهُ أَيْ مَلْجُأُهُ Ve bed-gıdâ olan kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ وَغْلٌ أَيِ السَّيِّءُ الْغِذَاءِ Ve daʹvetsiz ve teklîfsiz meclis-i taʹâm ve şarâba hemân sokulup girmek ʹâdeti olan yüzsüz ve ʹârsız adama denir, وَاغِلٌ [vâġil] dahi denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve o kimsenin girip içtiği şarâba da وَغْلٌ [vaġl] denir.
اَلْوَغِلُ [el-veġil] (vâv’ın fethi ve ġayn’ın kesriyle) Gıdâsı yaramaz olan kimse.
اَلْوَغْلُ [el-vaġl] (vâv’ın fethi ve ġayn’ın sükûnuyla) Bir cemâʹatin üzerine daʹvet olunmadan dâhil olup onların şarâbın bile içmek.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı