اَلْوَقَّادُ [el-vaḵḵâd] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Mübâlagadır, pek ʹalev-nâk demektir. Bu münâsebetle zarîf ve mâzî ve kâr-güzâr adama ıtlâk olunur ki ıstılâhımızda âteşîn ve âteş-pâre taʹbîr olunur; yukâlu: رَجُلٌ وَقَّادٌ أَيْ ظَرِيفٌ مَاضٍ Ve muzî΄ ve tâb-dâr olan şey΄e ıtlâk olunur, elmâs gibi. Ve قَلْبٌ وَقَّادٌ [ḵalbun vaḵḵâdun], âteş gibi hiddetli, zîrek ve neşât ve fehm ve firâsette serîʹü’t-tevakkud olan zihn ve kalbe ıtlâk olunur; yukâlu: لَهُ قَلْبٌ وَقَّادٌ أَيْ سَرِيعُ التَّوَقُّدِ فِي النَّشَاطِ وَالْمَضَّاءُ الْحَادُّ
اَلْوَقُودُ [el-veḵûd] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve
اَلْوِقَادُ [el-viḵâd] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve
اَلْوَقِيدُ [el-veḵîd] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Âteş yakacak oduna ve sâ΄ir çörçöpe denir ki tutrak taʹbîr olunur, Fârisîde âteş-efrûz derler; وَقُرِئَ قَوْلُهُ تَعَالَى ﴿اَلنَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ﴾ بِهِنَّ أَيْ بِالْوَقُودِ وَالْوِقَادِ وَالْوَقِيدِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı