شُتَيْمٌ [Şuteym] (زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde) İbn Šaʹlebe’dir ki Ḋabbe kabîlesinden bir kabîle pederidir yâhûd savâb olan شُيَيْمٌ [Şuyeym] olmaktır yâ-yı tahtiyye ile. Ve Şuteym b. Ḣuveylid el-Fezârî şâʹirdir.
اَلْمَشْتُومُ [el-meştûm] ve
اَلشَّتِيمُ [eş-şetîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Sövülmüş adama denir; mü΄ennesi مَشْتُومَةٌ [meştûmet] ve شَتِيمٌ [şetîm]dir, müzekkeri gibi. Ve
شَتِيمٌ [şetîm] Bed-manzar ve zişt-peyker kimseye ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ شَتِيمٌ أَيْ كَرِيهُ الْوَجْهِ Ve azgın çehreli arslana denir.
اَلشَّتِيمُ [eş-şetîm] (şîn’in fethi ve tâ’nın kesri ve meddiyle) Şol recüldür ki kabîhü’l-vech ve kerîhü’l-manzar ola. Ve
شَتِيمٌ [şetîm] Arslana dahi derler; yukâlu: فُلَانٌ شَتِيمُ الْمُحَيَّا Ve مُحَيَّا [muḩayyâ] mîm’in zammı ve yâ’nın teşdîdiyle yüz, vech maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı