اَلْكَنْفُ [el-kenf] (kâf’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Bir nesneyi ihâta edip saklamak; tekûlu: كَنَفْتُ الرَّجُلَ أَكْنُفُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا حُطْتَهُ وَصُنْتَهُ Ve حَوْطٌ [ḩavṯ] ḩâ-i mühmelenin fethiyle cemʹ maʹnâsınadır. Ve
كَنْفٌ [kenf] Deveye ağıl yapmağa dahi derler; yukâlu: كَنَفْتُ الْإِبِلَ أَكْنُفُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَأَكْنِفُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَتَقُولُ كَنَفْتُ عَنِ الشَّيْءِ إِذَا عَدَلْتَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı