اَلْمَرْكَزُ [el-merkez] (mîm’in ve kâf’ın fethiyle) Dâ΄irenin ortası. Ve
مَرْكَزٌ [merkez] Bir kimsenin durduğu yere dahi derler; yukâlu: أَخَلَّ فُلَانٌ بِمَرْكَزِهِ إِذَا أَخَلَّ فِي مَحَلِّهِ
mircem
meraḩ
mirḩâḋ
merḩûḋ
Meraḣ
Merḣatân
merdûd
mirdâ
merzi΄et
meres
Merʹaş
Murfid
Muraḵḵiş
merḵûmet
murekkeb
merkez
mermeret
merhâ΄
Murhet
murahhaḵ
Merhûb
Merevrât
murûḵ
mureyyešu’l-ʹayneyn
merîḋat
mezz
mezâḩifu’s-seḩâb
Mezâhir
mezc
mezḩ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
