Kamus-ı Muhit - نشز maddesi

اَلنَّشْزُ [en-neşz] (nûn’un fethi ve şîn-i muʹcemenin sükûnuyla) ve

اَلنَّشَازُ [en-neşâz] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ve

اَلنَّشَزُ [en-neşez] (fethateynle) Tümsek yere denir; tekûlu: عَلَوْتُ نَشَزًا مِنَ الْأَرْضِ وَنَشَازًا وَنَشَزًا أَيْ مُرْتَفِعًا Evvelkinin cemʹi نُشُوزٌ [nuşûz] gelir, üçüncünün cemʹi أَنْشَازٌ [enşâz] ve نِشَازٌ [nişâz] gelir, سَبَبٌ [sebeb] ve أَسْبَابٌ [esbâb] ve جَبَلٌ [cebel] ve جِبَالٌ [cibâl] gibi. Ve

نَشْزٌ [neşz] (nûn’un fethi ve şîn’in sükûnuyla) Masdar olur, bir yerde yukarı oturmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَشَزَ الرَّجُلُ فِي مَكَانِهِ نَشْزًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا ارْتَفَعَ Ve bir kimseyi kaldırıp yere çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَشَزَ بِقِرْنِهِ إِذَا احْتَمَلَهُ فَصَرَعَهُ Ve miʹde bulanıp gönül dönmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَشَزَتْ نَفْسُهُ إِذَا جَاشَتْ

Vankulu Lugatı - نشز maddesi

اَلنَّشَزُ [en-neşez] (fethateynle) Bi-maʹnâhu. Ve

نَشَزٌ [neşez] Şol recüle derler ki ber-karâr olup mütegayyir olmaya; yukâlu: فُلَانٌ نَشَزٌ مِنَ الرِّجَالِ

اَلنَّشْزُ [en-neşz] (nûn’un fethi ve şîn’in sükûnuyla) Mekân-ı mürtefiʹ. Ve

نَشْزٌ [neşz] Bir kimsenin mekânı mürtefiʹ olmağa da derler; yukâlu: نَشَزَ الرَّجُلُ يَنْشُزُ وَيَنْشِزُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا ارْتَفَعَ فِي الْمَكَانِ Ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَإِذَا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا﴾ (المجادلة 11)