هِبْتُ [hibtu] Nefs-i mütekellim-i vahdedir. Ve bu aslında هَيِبْتُ idi yâ’nın kesriyle, vaktâ ki yâ teskîn olundu, ictimâʹ-ı sâkineynden ötürü hazf olunup kesresi mâ-kabline verildi. Sâ΄ir ecvef-i yâ΄îlerin dahi hâli budur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı