اَلْأَسَنُ [el-esen] (fethateynle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: أَسِنَ الْمَاءُ يَأْسَنُ أَسَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve
أُسُونٌ [usûn] Bir kimse kuyuya girdikte kuyunun yaramaz râyihası ona te΄sîr edip lâ-yaʹkıl olmağa yâhûd başı çigzinmeğe dahi derler; yukâlu: أَسِنَ الرَّجُلُ إِذَا دَخَلَ الْبِئْرَ فَأَصَابَتْهُ رِيحٌ مُنْتِنَةٌ مِنْ رِيحِ الْبِئْرِ أَوْ غَيْرُ ذَلِكَ فَغُشِيَ عَلَيْهِ وَدَارَ رَأْسُهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı