اَلصَّارُوجُ [eṡ-ṡârûc] Ahlâtıyla mümtezic olarak nûreye denir ki hırzıma taʹbîr olunur, izâle-i şaʹr eder; kireç ve zirnîhle halt ederler. Asl صَارُوجٌ [ṡârûc] alçıya denir ki câmcılar ve sâ΄irleri istiʹmâl ederler, kils dahi denir. Burada nûreye de ıtlâk olunmuştur, sârû muʹarrebidir. Ve mü΄ellif كِلْسٌ [kils] lafzını صَارُوجٌ [ṡârûc]la tefsîr eylemekle صَارُوجٌ [ṡârûc] alçıya ve horasânîye ıtlâk olunduğunu işʹâr eylemiştir, niteki تَصْرِيجٌ [taṡrîc] mâddesi dahi bunu müşʹirdir ve ona cibsîn dahi derler. Ve su yolcuların lök taʹbîr ettiklerine de ıtlâk olunur.
اَلصَّارُوجُ [eṡ-ṡârûc] (ʹalâ-vezni اَلصَّابُون [eṡ-ṡâbûn] نُورَةٌ [nûret] ki ḣırızma dedikleri ottur ki sâ΄ir eczâsı dahi karışmış ola, Fârisîden muʹarrebdir. Kezâlik her kelime ki onda ṡâd ile cîm cemʹ olmuş ola muʹarreb olur, zîrâ ṡâd ve cîm kelâm-ı ʹArabda kelime-i vâhidede cemʹ olmaz.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı