اَلْإِحْلاَفُ [el-iḩlâf] (hemzenin kesriyle) Zikr olunan otluk bitip yetişmek maʹnâsınadır; yukâlu: أَحْلَفَتِ الْحَلْفَاءُ إِذَا أَدْرَكَتْ Ve oğlan mürâhik kertesini savuşmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَحْلَفَ الْغُلاَمُ إِذَا جَاوَزَ رُهَاقَ الْحُلُمِ Şârih der ki Ezherî’nin kavli üzere إِحْلاَفٌ [iḩlâf] bu maʹnâda hatâdır, savâb olan oğlan bülûg derecesine karîb olmak maʹnâsınadır ki nazar edenin kimisi bâligdir ve kimisi bâlig değildir diye hilf ve yemîn eder ola. Ve
إِحْلاَفٌ [iḩlâf] Bir kimseye yemîn vermek maʹnâsınadır; yukâlu: أَحْلَفَ فُلاَنًا إِذَا حَلَّفَهُ
اَلْإِحْلَافُ [el-iḩlâf] (hemzenin kesriyle) And vermek.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı