اَلْبَطْشُ [el-baṯş] (bâ’nın fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) Bir kimseyi arslan gibi ʹunf ve satvetle kavrayıp tutmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَطَشَ بِهِ بَطْشًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا أَخَذَهُ بِالْعُنْفِ وَالسَّطْوَةِ Ve baʹzılar ʹindinde بَطْشٌ [baṯş] her nesneyi ʹunf ve şiddetle yapışıp tutmak maʹnâsınadır. Ve إِبْطَاشٌ [ibṯâş] insânı ahz eylemeğe hâstır. Ve
بَطْشٌ [baṯş] Be΄s ve kuvvet maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: هُوَ ذُو بَطْشٍ أَيْ بَأْسٍ Ve hastalıktan gerçi ifâkat bulup lâkin henüz zaʹîf olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَطَشَ مِنَ الْحُمَّى إِذَا أَفَاقَ مِنْهَا وَهُوَ ضَعِيفٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı