Mü΄ellifin ʹâdeti hemîşe vâvî olan mâddeyi hâ΄îye takdîm etmek iken burada te΄hîr eylemekle zâhiren tagyîrü’l-üslûb nüktesine mürâʹât eylemiştir. Ve mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre تَسْوِيلٌ [tesvîl] nefs meyl ve hırs eylediği nesneyi sâhibine sehl ve tezyîn edip kabîh ise de sûret-i hasenede tasvîr ve irâ΄et eylemekten ʹibârettirtâ ki ona mübâşeret eyleye. Baʹzılar ʹindinde سُولٌ [sûl] kelimesinden me΄hûzdur ki insânın temennî eylediği ümniyye maʹnâsınadır. Nihayet أُمْنِيَّةٌ [umniyyet] takdîr ve tasmîm olunan matlûbda ve سُولٌ [sûl] taleb ve iltimâs olunanda müstaʹmeldir. İntehâ. Ve
تَسْوِيلٌ [tesvîl] İgvâ-yı şeytânda müstaʹmeldir; yukâlu: سَوَّلَ لَهُ الشَّيْطَانُ إِذَا أَغْوَاهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı