عَزْوَى [ʹazvâ] (جَدْوَى [cedvâ] vezninde) ve
تَعْزَى [taʹzâ] (tâ-yı meftûha ile) İki kelimedir ki istiʹṯâf mahallinde îrâd olunur, عَزْوٌ [ʹazv]-i mezkûrdan me΄hûz olmakla gûyâ ki “Ben seninim ve sana müntesibim, lutf ve ihsân eyle” demek olur. Şârih der ki bunlar ehl-i Şiḩr taʹbîrâtındandır, meselâ sâ΄irin نَحْنُ لَعَمْرِي لَقَدْ كَانَ كَذَا وَكَذَا dedikleri yerde onlar عَزْوَى وَتَعْزَى لَقَدْ كَانَ كَذَا وَكَذَا derler. Ona göre telattuf ve nevâziş makâmında olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı