اَلْوِثَابُ [el-višamp;âb] (vâv’ın kesriyle) Oturacak yerler; ke-mâ yukâlu: اَلسَّمَاءُ وِثَابُ الْمَلَائِكَةِ أَيْ مَقَاعِدُهُمْ Ve
ثُبْ [šamp;ub] Ḩimyer lügati üzere أُقْعُدْ demek olur. Aṡmaʹî eyitti: ʹArabdan bir kimse Ḩimyer beğlerinden birinin üzerine dâhil oldukta beğ ona ثُبْ dedi ve ثُبْ fushâ lügatinde sıçra demek olmağın o kimse sıçrayıp bir yerin ağrıttı, beğ eyitti: “لَيْسَ عِنْدَنَا عَرَبِيَّتْ مَنْ دَخَلَ ظَفَارَ حَمَرَّ” Yaʹnî “Bizim katımızda ʹArabiyyet-i hâlise yoktur. Şol kimse ki bizim Żafâr nâm şehrimize dâhil ola, Ḩimyer dili üzere tekellüm etsin” dedi. Ve عَرَبِيَّتْ lafzında tâ üzerine vakf etti, lügatleri böyle olduğu için.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı