اَلْجَيْشُ [el-ceyş] (cîm’in fethi ve yâ’nın sükûnuyla) ʹAskere denir, جُنْدٌ [cund] maʹnâsına, ʹalâ-kavlin harb ve kıtâle yâhûd sâ΄ir yere giden ʹaskere mahsûstur. Ve bu, galeyân maʹnâsından tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: جَيْشٌ عَظِيمٌ أَيْ جُنْدٌ أَوْ هُوَ لِلسَّائِرِينَ لِحَرْبٍ أَوْ غَيْرِهَا Ve
جَيْشٌ [Ceyş] Esmâdandır: Ebu’l-Ceyş Mâcid b. ʹAlî ve Muḩammed b. Ceyş muhaddislerdir. Ve ʹAbduṡṡamed b. Ebi’l-Ceyş, mukri΄u’l-ʹIrâḵ idi. Ve Ceyş b. Muḩammed mukri΄-i tâbiʹîdir; baʹzı nüshada نَافِعِيٌّ mersûm olmakla İmâm Nâfiʹ kırâ΄atinde mukrî demek olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı