حَاشَ لِلَّهِ [ḩâşe lillâhi] Kelime-i tenzîhtir; tekûlu: حَاشَ لِلَّهِ أَيْ تَنْزِيهًا لَهُ وَلاَ تَقُلْ حَاشَ لَك بَلْ حَاشَاكَ وَحَاشَا لَكَ Mü΄ellif bunu muʹtell bâbında dahi sebt eylemiştir ki حَاشِيَةٌ [ḩaşiyet]ten me΄hûz olduğuna mebnîdir. Ve burada zikri حُوشٌ [ḩûş]-ı âti’l-beyândan me΄hûz olmak kavline mebnîdir. İbn Ḩâcib’in beyânına göre bunun aslı حَاشَا idi ki müstesnâ minh cümlesinden tenzîhi mutazammın istisnâ΄ kelimesidir, tahfîfen elif-i ahîre hazf olundu. Baʹdehu tenzîh mevziʹine vazʹ olundu. Ve lâm beyâniyyedir, سُقْيًا لَكَ ʹibâretinde olduğu gibi. Ve akvâl-i sâ΄ire mufassalât-ı nahviyyede mebsûttur. Pes حَاشَ لِلَّهِ [ḩâşe lillâhi], “Hazret-i Hakk sıfât-ı ʹaczden münezzehtir” demek olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı