اَلْحَابِلُ [el-ḩâbil] Tuzak nasb eden adama denir; ve minhu kavluhum: ثَارَ حَابِلُهُمْ عَلَى نَابِلِهِمْ أَيْ أَوْقَدُوا الشَّرَّ بَيْنَهُمْ Yaʹnî “Beynlerinde âteş-i şerr ü fitne îkâd edip birbirine düştüler.” Burada نَابِلٌ [nâbil] ok atana denir. Ve حَابِلٌ [ḩâbil] bezin arışına ve نَابِلٌ [nâbil] argacına denir. Mesel-i mezbûr bu maʹnâdan dahi ahz olunur. Ve ʹArablar حَوَّلَ حَابِلَهُ عَلَى نَابِلِهِ derler, zîr ü zeber eyledi diyecek yerde. Ve
حَابِلٌ [ḩâbil] حُبْلَةٌ [ḩublet] dedikleri nebât ekl eden cânvere denir; yukâlu: ضَبٌّ حَابِلٌ إِذَا كَانَ يَأْكُلُ الْحُبْلَةَ Ve câdûya denir, سَاحِرٌ [sâḩir] maʹnâsına. Ve bir arzın ismidir.
اَلْحَابِلُ [el-ḩâbil] (ḩâ’nın kesriyle) Şol kimsedir ki tuzak nasb eder. Ve
حَابِلٌ [ḩâbil] Arış maʹnâsına da gelir. Ve fi’l-meseli: “إِخْتَلَطَ الْحَابِلُ بِالنَّابِلِ” Ve نَابِلٌ [nâbil] argaçdır, لُحْمَةٌ [luḩmet] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı