اَلْخِبَقُّ [el-ḣibaḵḵ] (هِجَفٌّ [hiceff] vezninde) ve
اَلْخِبِقُّ [el-ḣibiḵḵ] (فِلِزٌّ [filizz] vezninde) Uzun nesneye denir, ʹalâ-kavlin ricâle mahsûstur ki uzun kişiye denir. Ve cüst ve çâlâk ata denir. Ve sıçragan adama denir, وَثَّابٌ [vešamp;šamp;âb] maʹnâsına. Ve أَمَقُّ [emaḵḵ] lafzına ki tavîl maʹnâsınadır, itbâʹan zikr olunur mübâlaga için; yukâlu: أَمَقُّ خِبَقٌّ أَيْ طَوِيلٌ Ve fi’l-meseli: “خِبَقَّةٌ خِبَقَّهْ تَرَقَّ عَيْنَ بَقَّهْ” Burada تَرَقَّ kelimesi تَرَقِّي [teraḵḵî]den emrdir. Şârih der ki bu mesel: “ حُزُقَّةٌ حُزُقَّهْ تَرَقَّ عَيْنَ بَقَّهْ” ʹunvânıyla da mervîdir. Resûl-i enâm ʹaleyhi’s-selâm hazretleri Ḩaseneyn cenâblarını tıfl iken böyle diyerek nüvâziş ederler idi. Ve
خِبَقَّةٌ [ḣibaḵḵat] خِبِقَّى [ḣibiḵḵâ] gibi seyrek adımlı nâkaya denir, ke-mâ se-yuzkeru.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı