اَلْفَرْشَحَةُ [el-ferşeḩat] Nâka sütü sağılırken ayakların açık tutmak; yukâlu: فَرْشَحَتْ إِذَا تَفَحَّجَتْ لِلْحَلْبِ Ve تَفَحُّحٌ [tefaḩḩuḩ] fâ΄ ile ve baʹde’l-ḩâ΄i’l-muhmele cîm’le ayakları birbirinden ayırmak; ve yukâlu eyzan: فَرْشَحَ الرَّجُلُ إِذَا جَلَسَ وَفَتَحَ بَيْنَ رِجْلَيْهِ Ve bu halete فَرْشَحَةٌ [ferşeḩat] ve فَرْشَطَةٌ [ferşeṯat] derler. Ve
فَرْشَحَةٌ [ferşeḩat] Namâz içinde dururken ayakların birbirinden ırak tutup ziyâde açmaktır, Kisâ΄î eyitti: yukâlu: فَرْشَحَ الرَّجُلُ فِي صَلَاتِهِ إِذَا فَحَجَ بَيْنَ رِجْلَيْهِ وَهُوَ قَائِمٌ وَكَانَ ابْنُ عُمَرَ لَا يُفَرْشِحُ رِجْلَيْهِ فِي الصَّلَاةِ وَلَا يُلْصِقُهَا وَلَكِنْ بَيْنَ ذَلِكَ Yaʹnî İbn ʹÖmer radıyallâhu ʹanhumâ namâz içinde dururken ayakların ne katı açardı ve ne katı birbirine yakın tutardı, belki miyâne tutardı.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı