فَرْسَخٌ [fersaḣ] Evvelen bir nesne dinmek, sükûn maʹnâsınadır. Kâle’ş-şârih yekûlûne “إِذَا احْتَبَسَ الْمَطَرُ اشْتَدَّ الْبَرْدُ وَإِذَا أَمْطَرَ كَانَ لِلْبَرْدِ فَرْسَخٌ وَسُكُونٌ” Ve
فَرْسَخٌ [fersaḣ] Sâʹat maʹnâsınadır; yukâlu: فَرْسَخُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ أَيْ سَاعَتُهُمَا Ve râhat ve âsâyiş maʹnâsınadır; yukâlu: مَا لَهُ فَرْسَخٌ أَيْ رَاحَةٌ Ve bu maʹnâdan me΄hûzdur ki üç mîl-i Hâşimî ʹalâ-kavlin on iki bin zirâʹ yâhûd on bin zirâʹ mesâfeye فَرْسَخٌ [fersaḣ] ıtlâk olunur, zîrâ mesâfe-i mezbûreyi katʹ eden kimse sükûn ve istirâhat eylemeğe muhtâcdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı