اَلْقَصْمُ [el-ḵaṡm] ve
اَلْقَصْمَةُ [el-ḵaṡmet] (ḵâf’ın harekât-ı selâsıyla) Kırıntıya ve ufantıya denir; ve minhu’l-hadîsu: “إِسْتَغْنُوا وَلَوْ عَنْ قِصْمَةِ السِّوَاكِ” يَعْنِي مَا انْكَسَرَ مِنْهُ إِذَا اسْتِيكَ بِهِ Yaʹnî “Nâstan istignâ edesiz her ne kadar taleb ve su΄âl edeceğiniz nesne misvâk başından ayrılan teller dahi olursa da, onu dahi cerr ve su΄âl dâʹiyesinde olmayasız.” Ve işbu قِصْمَةٌ [ḵismet] ve قُصْمَةٌ [ḵuṡmet] kelimelerinde ḵâf’ın kesr ve zammı Ṡaġânî rivâyetidir ve fethi İbn ʹAdîs’in Bâhir nâm kitâbından menkûldür. Ve
قَصْمَةٌ [ḵaṡmet] (ḵâf’ın fethiyle) Merdiven pâyesine denir; yukâlu: هَذِهِ الدَّرَجَةُ ثَلَاثُونَ قَصْمَةً أَيْ مِرْقَاةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı