اَلْمَرْثُ [el-meršamp;] (mîm’in fethi ve râ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi ıslansın ve tâzelensin diye suya bırakmak; yukâlu: مَرَثَ التَّمْرَ بِيَدِهِ يَمْرُثُهُ مَرْثًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا مَاثَهُ وَدَافَهُ Yaʹnî tâzelensin diye suya salsa. Ve مَوْثٌ [mevšamp;]le دَوْفٌ [devf] ikisi bir maʹnâyadır. Ve مَرْثٌ [meršamp;] lügattır مَرْسٌ [mers]te, sîn-i mühmele ile ve gâh olur ki مَرَثَهُ mahallinde مَرَدَهُ dahi derler, dâl-ı mühmele ile. Ve
مَرْثٌ [meršamp;] Oğlancık parmağın ağzına alıp çiynemektir; yukâlu: مَرَثَ الصَّبِيُّ إِصْبَعَهُ إِذَا لَاكَهَا Yaʹnî parmağın ağzına alıp çiynese ve emse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı