اَلْمَلَقُ [el-melaḵ] (fethateynle) Lutf ve muhabbet maʹnâsınadır; yukâlu: فِيهِ مَلَقٌ أَيْ وُدٌّ وَلُطْفٌ Ve zamîrinde olmayan nesneyi lisânıyla iʹtâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَلِقَهُ وَمَلِقَ لَهُ مَلَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَعْطَاهُ بِلِسَانِهِ مَا لَيْسَ فِي قَلْبِهِ Ve
مَلَقٌ [melaḵ] Düz ve hemvâr yere denir; tekûlu: سِرْنَا فِي الْمَلَقِ أَيِ الْأَرْضِ الْمُسْتَوِيَةِ Ve yüğrük atın be-gâyet serîʹ ve râhatlı ve eltaf seğirtmesine denir; yukâlu: لِهَذَا الْفَرَسِ مَلَقٌ وَهُوَ أَلْطَفُ الْحُضْرِ وَأَسْرَعُهُ Ve bol hâtem parmakta beri öte oynamak maʹnâsınadır; yukâlu: مَلِقَ الْخَاتَمُ إِذَا جَرِجَ
اَلْمَلَقُ [el-melaḵ] (fethateynle) Mahabbete ve lutf-ı şedîde derler, Ebû Yûsuf eyitti: Bunun aslı mülâyemettir; yukâlu: مَلِقَ يَمْلَقُ مَلَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve
مَلَقٌ [melaḵ] Düz yere dahi derler.
اَلْمَلْقُ [el-melḵ] (mîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Mahv etmek, لَمْقٌ [lemḵ] gibi. Ve
مَلْقُ الثَّوْبِ [melḵu’šamp;-šamp;evb] Bezi yumağa dahi derler. Ve مَلْقُ الْفَصِيلِ أُمَّهُ deve yavrusu anasın emmeğe derler, İbnu’l-Aʹrâbî rivâyeti üzere. Ve
مَلْقٌ [melḵ] Vurmağa dahi derler; yukâlu: مَلَقَهُ بِالْعَصَا إِذَا ضَرَبَهُ Ve
مَلْقٌ [melḵ] Seyr-i şedîde dahi derler, مَلْخٌ [melḣ] gibidir ḣâ-i muʹceme ile veznen ve maʹnen.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı