مَوْلَى عَتَاقَةٍ [mevlâ ʹatâḵat] (izâfetle) ve
مَوْلَى عَتِيقٍ [mevlâ ʹatîḵ] (kezâlik izâfetle) Âzâd olmuş kulun âzâd eden efendisine denir ki âhir-i ʹasabât-ı sebebiyyedir. İşbu مَوْلَى [mevlâ] lafzı efendiye ıtlâk olunduğu gibi, âzâd olmuş kula dahi ıtlâk olunur. Pes مَوْلَى عَتَاقَةٍ [mevlâ ʹatâḵat] (izâfetle) iki tarafa dahi sâlihtir ve مَوْلَى عَتِيقٍ [mevlâ ʹatîḵ] (izâfetle) efendi tarafına sâlihtir. Ve vasfiyyetle âzâde kul tarafına sâlihtir. Kezâlik مَوْلاَةُ عَتِيقٍ Ve مَوْلاَةُ عَتِيقَةٍ [mevlâtu ʹatîḵat] (izâfetle) kulu ve câriyeyi âzâd eden seyyideye ıtlâk olunur. Ve مَوْلاَةٌ عَتِيقَةٌ [mevlâtu ʹatîḵat] (vasfiyyetle) âzâde olan câriyeye ıtlâk olunur, baʹzı nüshada izâfetle ve baʹzda iʹrâbla mazbût olmakla vecheyn-i mezkûreyne nisbetle ikisine de sahihtir. Ve ferâ΄izde مَوْلَى الْعَتَاقَةِ [mevle’l-ʹatâḵat]tan murâd efendisidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı