Kamus-ı Muhit - ود maddesi

وَدٌّ [vedd] (vâv’ın fethi ve zammıyla) Bir putun ismidir; ke-mâ câ΄e fi’t-tenzîl: ﴿وَلاَ تَذَرُنَّ وَدًّا وَلاَ سُوَاعًا وَلاَ يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا﴾ الآية Bunların her biri bir sanem ismidir ki kavm-i Nûḩ ʹaleyhi’s-selâm perestiş ederler idi. Baʹdehu her birinin ismleri küffâr-ı ʹAraba müntakil olmakla esmâ-i mezkûre ile müsemmâ birer sanem ittihâz ettiler. Kelb kabîlesi وَدٌّ [vedd] ismiyle bir sanem ittihâz ve Dûmetu’l-Cendel hısnına vazʹ eylediler. Râġıb vech-i tesmiyesinde gerçi لِمَوَدَّتِهِمْ لَهُ أَوْ لِاعْتِقَادِهِمْ أَنَّ بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْبَارِي مَوَدَّةٌ ʹibâretiyle ʹArabiyyetine zâhib olmuştur, lâkin vech-i mezkûr üzere kavm-i Nûḩ’ın asnâmı olmakla her biri aʹcemî olur.

اَلْوُدُّ [el-vudd] (kezâlik vâv’ın harekât-ı selâsıyla) Sıfat-ı müşebbehe olur, بَرٌّ [berr] ve غِرٌّ [ġirr] ve حُرٌّ [ḩurr] gibi, dost ve muhabbet maʹnâsına; yukâlu: هُوَ وُدٌّ لَهُ مُثَلَّثًا أَيْ مُحِبٌّ Ve kesîrü’l-hubb olan adama denir ki herkese ve her şey΄e muhabbeti mebzûl olur; yukâlu: رَجُلٌ وُدٌّ أَيْ كَثِيرُ الْحُبِّ Ve

وُدٌّ [vudd] (vâv’ın zammıyla) Muhibbûn maʹnâsına gelir, yaʹnî cemʹ olur, غُرٌّ [ġurr] kelimesi أَغَرُّ [aġarr]ın cemʹi olduğu gibi, bu dahi أَوَدُّ [eveddu] kelimesinden bi’l-iʹtibâr cemʹ olur yâhûd حُبٌّ [ḩubb] kelimesi gibi ism-i cemʹ olur yâhûd vasf bi’l-masdar olmakla müfred ve cemʹi irâde olunur; yukâlu: قَوْمٌ وُدٌّ أَيْ مُحِبُّونَ