Kamus-ı Muhit - الأباء maddesi

اَلْأَبَّاءُ [el-Ebbâ΄] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) İbn Ubeyy’dir ki muhaddistir ve أُبَيٌّ [Ubeyy] musaggar bünyesiyledir.

اَلْأُبَاءُ [el-ubâ΄] (hemzenin zammıyla) Taʹâmdan ditsinmeğe denir; yukâlu: أَخَذَهُ أُبَاءٌ عَنِ الطَّعَامِ أَيْ كَرَاهَةٌ Ve bu ʹillet ʹidâdında olmakla esmâ-i ʹilel evzânında masûg olmuştur.

الْوَبَأُ [el-vebe΄] (kezâlik fethateynle) ve

الْوَبَاءُ [el-vebâ΄] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ve

الْوَبَاءَةُ [el-vebâ΄et] (سَلاَمَةٌ [selâmet] vezninde) ve

اَلْأَبَاءُ [el-ebâ΄] (vâv’ı hemze’ye ibdâlle) ve

اَلْأَبَاءَةُ [el-ebâ΄et] (hâ’yla) ve

اَلْوَبْءُ [el-veb΄] (مَنْعٌ [menʹ] vezninde) Bir mahal tâʹûnlu olmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَبِئَتِ الأَرْضُ تَيْبَأُ وَتَوْبَأُ وَبَئًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ve yukâlu: وَبُؤَتِ الأَرْضُ وَبَاءً وَوَبَاءَةً وَأَبَاءً وَأَبَاءَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ ve yukâlu: وُبِئَتِ الأَرْضُ عَلَى الْبِنَاءِ لِلْمَجْهُولِ وَبْئًا إِذَا كَثُرَ فِيهَا الطَّاعُونُ

Vankulu Lugatı - الأباء maddesi

الأَبَاءُ [el-ebâ΄] (hemze’nin fethiyle) Kamış, قَصَبٌ [ḵaṡab] maʹnâsına. Baʹzılar kova dedikleri otun mîşesine ıtlâk olunur dediler, أَجَمَةُ الحَلْفَاءِ [ecemetu’l-ḩalfâ΄] maʹnâsına.

اَلْأُبَاءُ [el-ubâ΄] (hemze-i ûlânın zammı ve bâ’nın tahfîfiyle) Taʹâmdan istikrâh etmek; yukâlu: أَخَذَهُ أُبَاءٌ إِذَا جَعَلَ يَأْبَى الطَّعَامَ

اَلْأَبَاءُ [el-ebâ΄] (evvelinde olan hemzenin fethi ve âhirinde olan elifin meddiyle) Kamış, قَصَبٌ [ḵaṡab] maʹnâsına. Ve baʹzılar nebâtâttan kova dedikleri ottan ve kamıştan olan mîşeye derler hâssaten dedi. Ve bunu Cevherî sadr-ı kitâbda bâb-ı hemzede dahi îrâd etmiştir, gûyâ ki mehmûz olması ve nâkıs olması muhtemelün-fîh olup ehad-ı cânibeyni müreccih delîl bulunmadığına binâ΄endir.