اَلْخُنُقُ [el-ḣunuḵ] (zammeteynle) Daracık ferclere ıtlâk olunur. Müfredi خَنِقٌ [ḣaniḵ]tir, كَتِفٌ [ketif] vezninde.
اَلْخَنِقُ [el-ḣaniḵ] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Masdardır, boğmak maʹnâsına; yukâlu: خَنَقَهُ خَنْقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا عَصَرَ حَلْقَهُ حَتَّى يَمُوتَ Şârih der ki bunun masdarı bu resme vâriddir. Baʹzen nûn’u tahfîf için iskân ederler. Ve
خَنِقٌ [ḣaniḵ] Sıfat olur, boğulmuş kimseye denir.
اَلْخَنِقُ [el-ḣaniḵ] (ḣâ’nın fethi ve nûn’un kesri ile) Boğmak masdardır: خَنَقَهُ يَخْنِقُهُ kavlinden bâb-ı evvel üzere. Ve sâhib-i Ṡurâḩ bâb-ı sânîye işâret etmiştir, sehvdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı