Kamus-ı Muhit - الدفق maddesi

اَلدِّفَقُّ [ed-difaḵḵ] (هِجَفٌّ [hiceff] vezninde) Cüst ve çabuk deveye denir. Ve su gibi atılarak eşip yürüyen soy ata denir, ke-mâ se-yuzkeru.

اَلدِّفِقُّ [ed-difiḵḵ] (طِمِرٌّ [ṯimirr] vezninde) دِفَقٌّ [difaḵḵ] gibi bu dahi su gibi atılarak yürüyen soy ata denir; yukâlu: فَرَسٌ دِفِقٌّ وَدِفَقٌّ أَيْ جَوَادٌ يَتَدَفَّقُ فِي مَشْيِهِ Mü΄ennesinde دَفُوقٌ [defûḵ] ve دِفَاقٌ [difâḵ] ve دِفِقَّةٌ [difiḵḵat] ve دِفَقَّةٌ [difaḵḵat] ve دِفِقَّى [difiḵḵâ] denir, زِمِكَّى [zimikkâ] vezninde yâhûd fâ’nın fethiyle.

اَلدَّفْقُ [ed-defḵ] (dâl’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Su dökmek maʹnâsınadır; yukâlu: دَفَقَ الْمَاءَ دَفْقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا صَبَّهُ Şârih der ki bunun maʹnâsı sürʹatle mukayyeddir ki birden çabuk dökmek maʹnâsınadır, niteki Muġrib’de ve sâ΄ir ümmehâtta صَبَّهُ صَبًّا فِيهِ دَفْعٌ وَشِدَّةٌ ʹibâretiyle müfesserdir. Ve دَفْقُ الرُّوحِ [defḵu’r-rûḩ] öldürmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: دَفَقَ اللهُ رُوحَهُ أَيْ أَمَاتَهُ Ve kabın içinde olan suyu birden saçıp boşaltmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: دَفَقَ الْكُوزَ إِذَا بَدَّدَ مَا فِيهِ بِمَرَّةٍ Ve

دَفْقٌ [defḵ] ve

دُفُوقٌ [dufûḵ] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Lâzım olur, su birden dökülmek maʹnâsına; yukâlu: دَفَقَ الْمَاءُ دَفْقًا وَدُفُوقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا انْصَبَّ بِمَرَّةٍ Ve bu maʹnâ hemân İmâm Leyšamp; rivâyetidir, yaʹnî cumhûra göre müteʹaddî gelir, lâ-gayr.

Vankulu Lugatı - الدفق maddesi

اَلدَّفَقُ [ed-defaḵ] (fethateynle) Devenin dişleri taşra durmak; yukâlu: بَعِيرٌ أَدْفَقُ إِذَا كَانَتْ أَسْنَانُهُ مُنْتَصِبَةً إِلَى خَارِجٍ

اَلدِّفَقُّ [ed-difaḵḵ] (dâl’ın kesri ve fâ’nın fethi ve ḵâf’ın teşdîdiyle هِجَفٌّ [hiceff] vezni üzere) Sürʹatle seyr eden deve. Ve هِجَفٌّ [hiceff] sakîl kimseye derler.

اَلدَّفْقُ [ed-defḵ] (dâl’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Dökmek; tekûlu: دَفَقْتُ الْمَاءَ أَدْفُقُهُ دَفْقًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَبَبْتَهُ