اَلسَّبَخَةُ [es-sebeḣat] (fetehâtla, bâ’nın sükûnuyla da lügattir) Toprağı çorak yere denir. Cemʹi سِبَاخٌ [sibâḣ] gelir sîn’in kesriyle. Ve
سَبَخَةٌ [Sebeḣat] Baṡra’da bir mevziʹ adıdır; ʹubbâd-ı ʹibâddan Ferḵad b. Yaʹḵûb es-Sebeḣî oradandır. Ve
سَبَخَةٌ [sebḣat] Çok duran suyun yüzüne çöken yosun makûlesi nesneye denir.
اَلسَّبِخَةُ [es-sebiḣat] (sîn’in fethi ve bâ’nın kesriyle) Çorak bitiren yer; yukâlu: أَرْضٌ سَبِخَةٌ أَيْ ذَاتُ سِبَاخٍ yukâlu: حَفَرُوا فَاسْتَبَخُوا إِذَا بَلَغُوا السِّبَاخَ
اَلسَّبَخَةُ [es-sebeḣat] (sîn’in ve bâ’nın fethiyle) Şûr olan toprak, çorak maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı