Kamus-ı Muhit - السبد maddesi

اَلسَّبِدُ [es-sebid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Otlanmış çayır bakiyyesine denir.

اَلسَّبْدُ [es-sebd] (sîn’in fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Tırâş eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَدَ الشَّعْرَ سَبْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا حَلَقَهُ

اَلسِّبْدُ [es-sibd] (sîn’in kesriyle) Sibâʹdan kurda denir. Ve âfet ve dâhiyeye denir. “Filân kimse uğrular içre dâhiyedir” diyecek yerde هُوَ سِبْدُ أَسْبَادٍ derler.

اَلسَّبَدُ [es-sebed] (fethateynle) Bir mikdârca kıla denir. Bu maʹnâdandır ki “Filânın az çok nesnesi yoktur” diyecek yerde “مَا لَهُ سَبَدٌ وَلاَ لَبَدٌ” derler ki murâd keçi ve koyun ve deve makûlesi mâldan bir şey΄e mâlik değildir demektir.

اَلسُّبَدُ [es-subed] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) Kasığa denir, tırâş münâsebetiyle. Ve develer su içmeğe geldikte su bulanmamak için havuzu sedd ettikleri sevbe denir. Ve bir nevʹ kuş adıdır ki tüyleri be-gâyet yumuşak olmakla sırtına iki katre su damlasa hemân akıp gider olur. Şârih der ki Ebû Mencûf, Aṡmaʹî’den سُبَدٌ [subed] خُطَّافٌ [ḣuṯṯâf]-ı berrî olduğunu hikâye eylemiştir. Ve

سُبَدٌ [Subed] Mekke kurbünde bir mevziʹ adıdır. Ve

سُبَدٌ [subed] Uğursuzluğa denir, شُؤْمٌ [şu΄m] maʹnâsına. Ve Subed b. Mâzin ʹArabdan bir kimsedir.

Vankulu Lugatı - السبد maddesi

اَلسِّبْدُ [es-sibd] (sîn’in kesri ve bâ’nın sükûnuyla) Âfet ve dâhiye maʹnâsına; yukâlu: هُوَ سِبْدُ أَسْبَادٍ إِذَا كَانَ دَاهِيًا فِي اللُّصَوصِيَّةِ Yaʹnî uğurlukta âfet olsa.

اَلسَّبَدُ [es-sebed] (fethateynle) Kalîl maʹnâsınadır; yukâlu: مَا لَهُ سَبَدٌ وَلَا لَبَدٌ أَيْ قَلِيلٌ وَلَا كَثِيرٌ Aṡmaʹîden böyle rivâyet olundu. Ve Aṡmaʹî eyitti: اَلسَّبَدُ مِنَ الشَّعْرِ وَاللَّبَدُ مِنَ الصُّوفِ Yaʹnî سَبَدٌ [sebed] kıl maʹnâsına ve لَبَدٌ [lebed] yün maʹnâsınadır.

اَلسُّبَدُ [es-subed] (sîn’in zammı ve bâ’nın fethiyle) Bir yumuşak tüylü kuştur ki kaçan arkasına iki katre su damlasa, akar. Ve ʹArab, atı zikr olunan kuşa teşbîh eder terlediği hînde.