اَلضَّبْسُ [eḋ-ḋabs] (حَبْسٌ [ḩabs] vezninde) Borçluya ilhâh ve tekâzâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَبَسَ عَلَى الْغَرِيمِ ضَبْسًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَلَحَّ عَلَيْهِ
اَلضِّبْسُ [eḋ-ḋibs] (ḋâd’ın kesriyle) Bu dahi herkese şer-gîr olur olan şirrîr adama denir; yukâlu: هُوَ ضِبْسُ شَرٍّ وَضَبِيسُهُ أَيْ صَاحِبُهُ Şerre izâfeti tecrîd yâhûd mübâlaga vechiyledir.
اَلضَّبَسُ [eḋ-ḋabes] (fethateynle) Bir adam bed-hûy ve habîsü’n-nefs müfsid ve müzevver olmak maʹnâsınadır; yukâlu: ضَبِسَتْ نَفْسُهُ ضَبَسًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَقِسَتْ وَخَبُثَتْ
اَلضَّبِسُ [eḋ-ḋabis] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Çetin huylu, bed-mizâc ve bed-muʹâşeret kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ ضَبِسٌ أَيْ شَكِسٌ عَسِرٌ Ve âfet ve dâhiyeye denir. Ve dâ΄imâ nâsı aldatıp dubara ve reng eden haddâʹa denir; yukâlu: هُوَ ضَبِسٌ أَيْ خَبٌّ
اَلضَّبَسُ [eḋ-ḋabes] (fethateynle) Habîs olup bed-hû olmak; yukâlu: ضَبِسَتْ نَفْسُهُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَبُثَتْ
اَلضَّبِسُ [eḋ-ḋabis] (ḋâd’ın fethi ve bâ’nın kesriyle) ve
اَلضَّبِيسُ [eḋ-ḋabîṡ] (ḋâd’ın fethi ve bâ’nın kesri ve meddiyle) Şol kimsedir ki bed-hû olup habîs ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı