الْفَشْءُ [el-feş΄] (fâ’nın fethi ve şîn’in sükûnuyla) Ululanmak, fahr ve zehv maʹnâsına; yukâlu: فَشَأَ الرَّجُلُ فَشْئًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا فَخَرَ
el-fezfezet
el-fesâ
el-fesâḩat
el-fisâl
el-fesaḣ
el-fesḣat
el-fesdâ
el-fesfeset
el-fesfesâ
el-fisl
el-fuselâ΄
el-fuslân
el-fusûl
el-fesîs
el-fesîl
el-feş΄
el-feşâ΄
el-feşʹ
el-feşfâş
el-fişl
el-feşelet
el-Feşn
el-feṡâ
el-faṡṡâṡ
el-fuṡâfiṡ
el-fuṡâfiṡat
el-faṡʹâ΄
el-fuṡʹat
el-fuṡlân
el-faṡlet
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
