Kamus-ı Muhit - الفسخ maddesi

اَلْفَسَخُ [el-fesaḣ] (fethateynle) Bir nesne fâsid ve tebâh olmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَ الشَّيْءُ فَسْخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَسَدَ

اَلْفَسْخُ [el-fesḣ] (نَسْخٌ [nesḣ] vezninde) Zaʹîf olmak maʹnâsınadır; yukâlu. فَسِخَ الرَّجُلُ فَسْخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ضَعُفَ Ve bilmemek, cehl maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَ الشَّيْءَ إِذَا جَهِلَهُ Ve bir nesneyi elden tarh eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَهُ إِذَا طَرَحَهُ Ve re΄y ve tedbîri ifsâd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَ رَأْيَهُ إِذَا أَفْسَدَهُ Ve ʹakd ve re΄y ve ʹahd makûlesini bozmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَ الْبَيْعَ وَالرَّأْيَ إِذَا نَقَضَهُ Ve birbirinden ayırıp dağıtmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَ الشَّيْءَ إِذَا فَرَّقَهُ Ve

فَسْخٌ [fesḣ] Zaʹîfü’l-ʹakl, kezâlik zaʹîfü’l-beden olan adamlara denir; tesmiye bi’l-masdardır. Mü΄ellifin وَالْبَدَن kavlindeki vâv, أَوْ [ev] maʹnâsınadır. Ve kendi husûs ve maslahatına sâlih olmayıp yaʹnî maksûdu olan hâcetine kâ΄im ve tarîk-i tahsîline yoluyla sâlik ve ʹâzim olmayıp tekâsül ile yâhûd nâdânlıkla tuttuğundan murâdına zafer bulmaz olan kimseye de denir; yukâlu: رَجُلٌ فَسْخٌ إِذَا كَانَ لاَ يَظْفَرُ بِحَاجَتِهِ وَلاَ يَصْلُحُ لِأَمْرِهِ Ve

فَسْخٌ [fesḣ] Aʹzânın mefâsılını yaʹnî enlerini birinden ayırıp çıkarmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَسِخَ يَدَهُ فَسْخًا مِنَ الْبَابِ الْمَزْبُورِ إِذَا أَزَالَ الْمَفْصِلَ عَنْ مَوْضِعِهِ Şârihin beyânına göre يَدٌ [yed] misâldir, mutlakan aʹzâda müstaʹmeldir. Vanḵulu’nun “yed”i izâle eylemek maʹnâsınadır kavli nâ-becâdır.

Vankulu Lugatı - الفسخ maddesi

اَلْفَسْخُ [el-fesḣ] (fâ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Bozmak, nakz etmek maʹnâsına; yukâlu: فَسَخَ الشَّيْءَ أَيْ نَقَضَهُ Ve

اَلْإِنْفِسَاخُ [el-infisâḣ] Bozulmak; tekûlu: فَسَخْتُ الْبَيْعَ وَالْعَزْمَ وَالنِّكَاحَ فَانْفَسَخَ أَيِ انْتَقَضَ Ve yedi izâle etmek maʹnâsına da gelir; yukâlu: فَسَخْتُ يَدَهُ أَفْسَخُهَا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve

فَسْخٌ [fesḣ] Arkadan kaftanı bırakmağa dahi derler; yukâlu: فَسَخْتُ عَنِّي ثَوْبِي أَيْ طَرَحْتُهُ