اَلْفِسْلُ [el-fisl] (fâ’nın kesriyle) Ahmak ve bî-magz adama denir.
اَلْفَسْلُ [el-fesl] (نَسْلٌ [nesl] vezninde) Bâg ve asma çubuğuna denir ki anasından katʹ ve gars olunur; yukâlu: قَطَعَ فَسْلًا مِنَ الْكَرْمِ أَيْ قَضِيبًا لِلْغَرْسِ Ve mürû΄etsiz denî ve rezîl kimseye denir ki insân molozu taʹbîr olunur; cemʹleri أَفْسُلٌ [efsul] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde ve فُسُولٌ [fusûl] gelir ve فِسَالٌ [fisâl] gelir, كِتَابٌ [kitâb] vezninde ve فُسْلٌ [fusl] ve فُسُولَةٌ [fusûlet] ve فُسَلَاءُ [fuselâ΄] gelir fâ’ların zammıyla; yukâlu: هُوَ فَسْلٌ لَا يُرْجَى خَيْرُهُ أَيْ رَذْلٌ لَا مُرُوءَةَ لَهُ Ve
فَسْلٌ [fesl] Masdar olur, çocuğu memeden kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: فَسَلَ الصَّبِيَّ فَسْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا فَطَمَهُ
اَلْفَسْلُ [el-fesl] (fâ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Ricâlden denî ve nâkes olan kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı