اَلْفَلَسُ [el-feles] (fethateynle) Mâlı bitirip pula muhtaç olmaya denir; إِفْلاَسٌ [iflâs]-ı âtîden ismdir; yukâlu: صَارَ أَمْرُهُ إِلَى الْفَلْسِ أَيْ عَدَمِ النَّيْلِ
اَلْفِلْسُ [el-fils] (fâ’nın kesriyle) Ṯayyi΄ kabîlesine mahsûs bir sanem adıdır.
اَلْفَلْسُ [el-fels] (fâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Maʹlûmdur ki pula ve mangıra denir, selefte meskûk ve müteʹâmil idi; cemʹi أَفْلُسٌ [eflus] ve فُلُوسٌ [fulûs] gelir. Ve zimmîlerin boğazlarında olan cizye mührüne denir ki selefte cizyesini edâ eden zimmîler cizye-dâr mührü ile mahtûm olan kâğıdı boyunlarına taʹlîk ederler idi, iftihâr için ve mütâlebeden tahaffuz için, niteki hâlâ çoban makûleleri dahi cüzdân gibi bir zarfa vazʹ edip hamâ΄il-vâr boyunlarında taşırlar.
اَلْفَلْسُ [el-fels] (fâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Pul, mangır maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı