اَلْفُوَمُ [el-fuvem] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) Mehmûz olan فُؤَمٌ [fu΄em] maʹnâsınadır ki pâre pâre demektir; yukâlu: قَطَعَهُ فُوَمًا أَيْ فُؤَمًا
اَلْفُومُ [el-fûm] (fâ’nın zammıyla) Sarmısağa denir; tekûlu: أَكَلْتُ فُومًا أَيْ ثُومًا Ve buğdaya denir. Ve nohuta denir. Ve ekmeğe denir, خُبْزٌ [ḣubz] maʹnâsına. Ve mutlakan kendiden ekmek yapılan hubûbâta denir. Ve mutlakan münʹakid nesneye denir, gerek soğandan ve sarmısaktan ve gerek büyük lokmadan olsun.
اَلْفُومُ [el-fûm] (fâ’nın zammı ve meddiyle) Sarımsak, ثُومٌ [šamp;ûm] gibidir veznen ve maʹnen. Ve ʹAbdullâh kırâ΄atinde “وَثُومِهَا” (البقرة، 61) vâkiʹ olmuştur. Ve baʹzılar فُومٌ [fûm] buğday maʹnâsınadır dedi. Ve İbn Dureyd فُومٌ [fûm]a sünbüledir yaʹnî buğday başıdır dedi. Ve baʹzılar فُومٌ [fûm] nohuddur dedi, lügat-i Şâmiyye üzere.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı